Een uitgave van het Vlaams Komitee voor Brussel
Waar waren we gebleven? O ja, op 11 juli stal Georges-Louis Bouchez de show met de aankondiging dat er zeker voor 21 juli en waarschijnlijk zelfs “in de komende uren” een doorbraak zou komen in verband met de Brusselse regeringsvorming. De pudding van Bouchez zakte alweer snel in.
De Zilvermeeuwtjes is de naam van een Vlaamsnationale Brusselse jeugdgroepering ontstaan in 1945.
In een vorig nummer van ‘ONAF’ werd gewezen op de onwettige taalpraktijken bij het aanstellen en bevorderen van personeel bij de Brusselse gemeenten en OCMW’s. De schorsingen uitgesproken door de vicegouverneur worden bijna nooit gevolgd door de overheid. Maar de discriminatie gaat nog verder.
Het ziet er, tien maanden na de verkiezingen van vorig jaar, niet naar uit dat we voor de zomer nog een Brusselse regering zullen hebben. Er zijn nog geeneens echte inhoudelijke besprekingen gevoerd om te zien waar het met Brussel naartoe moet. Zeker, het heeft lang geduurd eer de Vlaamse partijen erin
slaagden een meerderheid te vinden binnen de Nederlandse taalgroep van het Brussels parlement. Maar het is de weigering van PS-kopman Laaouej om die Vlaamse meerderheid te respecteren en met hen aan tafel te gaan zitten die sedertdien de Brusselse regeringsvorming in de weg staat.
Sinds enkele weken zijn het Vlaams Komitee voor Brussel en de Vlaamse Volksbeweging bezig met het verzamelen van klachten rond taalproblemen in Brusselse ziekenhuizen. De wet schrijft immers voor dat de spoeddiensten van alle Brusselse ziekenhuizen tweetalig moeten zijn maar
daar stemmen de feiten niet mee overeen. Zelfs de ziekenhuizen die op het uiterste puntje van het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest liggen en via de dienst 100 patiënten ‘werven’ in Vlaams-Brabant voldoen niet aan die verplichting. Dat heeft soms dramatische gevolgen.
Eind de jaren 70 van de vorige eeuw broeide er wel wat bij de Vlaamse jongeren in Brussel. Sint-Lambrechts-Woluwe had een actieve VVB-kern en aan de andere kant van Brussel was een groepje
ontstaan dat zich later ‘Skelet 2000’ noemde. Het was de voorloper van West-In van André De Schutter, dat nog steeds activiteiten aanbiedt. In dit groepje was ook Johan Van den Driessche actief en we zagen mekaar op VVB-bijeenkomsten in de Emiel Jacqmainlaan op het VTB-adres,
waar Paul Daels een boeiende voordracht kwam geven.
Enkele weken geleken legde het VRT-televisieprogramma ‘Pano’ een schandalige toestand bloot bij het OCMW van Anderlecht. Er was sprake van wanbeheer, vriendjespolitiek en corruptie waardoor
nietrechthebbenden steun en een leeoon enieten en anderen in de ou bliven staan.
In de undercoveroperatie slaagden VRT-journalisten die geeneens in Anderlecht gedomicilieerd waren erin om steun te krijgen. Een pluim voor de VRT-ploeg die deze wantoestand aan het licht bracht. Of toch niet?
Het voorbije jaar 2024 heeft het Brussels model ernstig op de proef gesteld en we zien momenteel nog
geen uitweg uit de impasse. Kunnen we echt spreken van een fundamentele systeemcrisis?
Laten we beginnen met de verkiezingsparadox. Aan de ene kant hebben we bij de gewestraadsverkiezingen
een enorme toename gezien van het aantal stemmen voor Vlaamse lijsten. Van ongeveer 70.000
stemmen in 2019 klommen we naar 80.000 nu, terwijl we nog maar een dik decennium geleden amper
50.000 Brusselaars warm konden maken voor een stem op een Vlaamse lijst.
Vlaamse Regering wil meer Nederlands in Brussel.
Nog voor de gemeenteraadsverkiezingen werd een nieuwe Vlaamse regering gevormd, geleid door Matthias Diependaele (N-VA). Vooruit en CD&V zijn de coalitiepartners. Van de weeromstuit wordt geopperd dat deze drie partijen ook samen het Nederlandstalige luik van de Brusselse regering zouden kunnen vormen, wel aangevuld met Groen, dat onmisbaar is om een meerderheid te vormen. Het valt nog te bezien hoe de zaken in de geblokkeerde Brusselse regeringsvorming zullen lopen. Wel is zeker dat de N-VA in de Vlaamse Regering de Brusselminister levert, namelijk Cieltje Van Achter.
